ჩემი აკვანი ირწევა ახლა,
და მე მაწვრთნები, როგორც მწერალი,
ჩემი აკვანი ირწევა ახლა,
და მე ვიზრდები,როგორც მწვერვალი.
შევისისლხორცე ლექსი უენოდ,
ისე ცხოვრებავ,როგორ გაგეგცე?
დრო ისე უქმად, როგორ განვლიო
ახალ დროებად, როგორ არ გექცე?
უნდა შეგკაზმო და გავაჭენოდ,
ერთი ვარსკვლავი უნდა აგინთო,
ამ ღამის ბინდი მოვიცვა სარტყლად,
მერე წერაში,რომ გავათიო.
Комментариев нет:
Отправить комментарий