წიგნი-ნამიანი

   

 
გენიოსების ჩვევა ყოფლა
განსაქარვებლად ეძლეოდნენ სმას,
მერე თეთრ ფურცელს ააჭრელებდნენ
გულში იკრავდნენ დარდის თილისმას.
აჰა,თაროდან მიცქერს ტაბიძე,
მთაწმინდა დუმილს დაულაშქრია
სოფლის გუბეში გაჩრილა მთვარე
დიდ ლიონიზეს დაულანდია.
ტატოს უთუოდ ენატრება ცა
ფოთლის შრიალი,ჩიტის ჟღურტული
აქ ორთქლი ასდის,დათუთქულ რითმები,
და მიცივდება ყავა თურქული.
თვალს ეჩვენება- ბარბაცით მოდის
დუქნის კიბეზე ფუნჯის მელექსე,
მოდი, ქართველო შენ, სიბრძნის წყარო
მოდი. ნახე და ცრემლად გალექსე.
იხჩობა მტკვარში დღეს იავნანა,
და მონაბერი ნიავი არწევს,
მოდი, ქართველო,…
ქართული წიგნი,ქართული გენი,
ქართული ლოცვა გადაარჩინე.