ამაოება

სისხლისფერ ღვინოში ცურავდა ტუჩი
და ლამურობდა,
და ღამურობდა
და საუბრობდა,
ამაოებას რომ გაურბოდა.

ღვინის ბოკალზე ცრემლი გორავდა
თვალიდან ლოყას-ლოყიდან უპეს-
უპიდან ჯიქას ეტორღიალა,
გულო გასკდები, როდემდე გაძლებ?
თუ ფიქრი ნატვრას ელოლიავა...