მინა ირეკლავს დაცემულ მზის სხივს
და იფანტება ირგვლივ მეორედ,
ქვეყნად ფუსფუსებს ჭიანჭველაც კი
მე კი ცხოვრებას მივყვები მდორედ.
[ ]
ზოგჯერ მაფიქრებს სიტყვა უთქმელი,
ყელში რომ დარჩა ნერწყვად,
ერთხელ,იფეთქებს და აიშლება
წამოვა როგორც სეტყვა.
[ ]
ისევ ფიქრები,აიღებენ ქაჯეთის ციხეს
ისევ ფიქრები,ააგებენ ტაოს,სალაზოს
შენზე ვილიცებ,ვიღაღადებ
საქართველოო კურთხეულო,ჩემო ლამაზო.
[ ]
მე შევიმოსე გაზაფხულივით,
თმებში ლაჟვარდი შემომეხვია,
სითბო,სიცილი და სიხარული
როგორ,ხშირ-ხშირად შემომეჩვია.
Комментариев нет:
Отправить комментарий