მამა გაბრიელის მარადიულობას

ეს ჯვარი თქვენამდე სულ სისხლით ვატარე;
ღმერთიდან თქვენამდე ვაგე ხიდები,
ეშმაკთან ბრძოლამ დამასნეულა
თქვენგან წავედი მე Gღმერთს ვჭირდები.

ღმერთი არის სიყვარული
ამ შეგნებით Gგავიზარდე,
ამ სიყვარულს მინდობილმა
ფეხშიშველამ გავიზამთრე.

სულს ვუგებდი ღვთის კარიბჭეს,
ღვთის მშობელთან ვსაუბრობდი,
ღვთის შეწევნით ადამიანს
არასოდეს გავურბოდი.

შევიმოსე გლახის კაბით
გული მქონდა ოქროსია,
ჩემი სისხლი დაგიტოვეთ
არაფერი არ მიმსვლია,

ისევ თქვენთან, თქვენით ვსუნთქავ
ჩემს საფლავზე მიგდეთ ყური,
როგორ ვკვნესი, როგორ მიჭირს,
როგორ მტკივა ისევ გული.

გადაპენტილ ყვავილებში
ჩემი სუნთქვა დაქრის სიოდ,
არ ატირდე საქართველოვ
თვალები არ დაისიო.

ცოცხალი ვარ, მცხეთის მიწამ
მიიბარა მხოლოდ ნეშტი
უნდა შეგკრა საქართველოვ,
უნდა გახდე ერთი მუშტი.